எதாவது ஒன்றைப் பற்றி இன்றைக்கு எழுத வேண்டுமே என்று யோசித்துக் கொண்டே இருந்தேன். சரி, ஒரு “டீ” சாப்பிட்டுவிட்டு பிறகு யோசிக்கலாமே என்று “டீ”-க் கடைக்குச் சென்றேன். நம்ம ஊரு “டீ’-கடையைப் பத்திச் சொல்லவா வேணும். சும்மா இருந்தாலும் “டீ”, வேலைக்கு-இடையிலும் “டீ”; சந்தோசமா இருந்தாலும் டீ, சோகமா இருந்தாலும் டீ; இப்படி டீ நமது வாழ்வின் ஒரு அங்கமாகவே மாறிப்போனது. நம்ம ஊர்ல என்னதான் மழை பெய்தாலும் சரி, வெயிலடிச்சாலும் சரி, இந்த டீ-ய மட்டும் விடவே மாட்டாங்க. அப்படியென்னப்பா டீ-க்கும் நமக்கும் அவ்வளவு சொந்தம்?பந்தம்? நம்ம ஆளுங்களுக்கு சொர்க்கம் எதுவென்று கேட்டால் பலரும் கையை காட்டுவது நம்ம “டீ”-க்கடையாகத்தான் இருக்கும். அந்தளவிற்கு நம்ம டீ-க்கடை நம்மளைக் கவர்ந்துள்ளது என்று சொன்னால் அது மிகையாகாது.
பல கடைகளில் “Paper” வைத்து இருப்பார்கள். இந்தப் பேப்பர் படிப்பதற்குதான் எவ்வளவு போட்டி? பெரும்பாலும் “News Paper” என்பது பல “Piece Paper” ஆகத்தான் இருக்கும். முதலில் ஒருவரிடம் இருக்கும் முழு பேப்பரானது, ஆட்கள் “கூடகூட”-ப் பிரிந்துவிடும். நாம் படிக்கிறோமோ இல்லையோ சும்மாவாவது எதையாவது படிக்க வேண்டும; நமக்கு எதுவும் கிடைக்காவிட்டால், ஒருவர் படித்துக் கொண்டு இருந்தால் அவர் படித்து முடிக்கும்வரை-அவரையே முறைத்துப் பார்த்துக்கொண்டும் இருப்போம்.
ஒருவர் “டீ” சாப்பிடும்போது, அவருக்குத் தெரிந்தவர் அங்கு வந்துவிட்டால், “வாண்ணே/வாடா டீ சாப்புடு” என்று சொல்லிவிட்டு, அவர்களது அளவளாவளைத் தொடர்வார்கள். சிலருக்கு தினமும் ஒன்றுகூடும் இடமே ஒரு “டீ”க்கடையாகத்தான் இருக்கும்.
டீ-யில் எவ்வளவு ரகங்கள் உண்டென்பதை அந்த டீ-யக் கண்டுபிடிச்சவனுக்கே தெரியாது. அந்த அளவுக்கு நம்மாளுங்க ஒரே டீ-யை பல ரகங்களாக்கிச் சாப்பிடுவார்கள்.
அதாவது சிலருக்கு “Strong Tea”, சிலருக்கு “Light Tea”, சிலருக்கு”சர்க்கரை இல்லாத டீ”, சிலருக்கு “சர்க்கரை அதிகமா டீ”, சிலருக்கு “பாலில்லாத கடும் டீ”, சிலருக்கு “சர்கரை கம்மியா டீ”, சிலருக்கு “நல்ல சூடான டீ”, சிலருக்கு ” நல்லா ஆத்திய டீ” என்று பட்டியல் நீண்டு கொண்டே போகும். சரி, இந்த டீக்குத்தான் இப்படி பல முகங்கள் என்றால், இந்த டீ-யைச் சாப்பிடும் நம்மவர்களுக்கும் பல முகங்கள் உண்டு. அதை அவர்கள் அந்த டீ-யினைச் சாப்பிடும் தோரணையினை வைத்தே நம்மவர்களின் மன நிலையை அறிந்து கொள்ளலாம்.
டீ-யை வாங்கி மெதுவாக ரசித்துக் குடித்துவிட்டு சென்றால் அவர் நல்ல மன நிலையில் இருக்கிறார் என்று அர்த்தம்; அதே டீ-யை வாங்கி கையில் வைத்துக் கொண்டு, ஒரு சிப் இழுத்துவிட்டு எதையோ வெரிக்க வெரிக்கப் பார்த்துக் கொண்டே குடித்தால் அவர் ஏதோ கடுப்பில் இருக்கிறார் என்பதை புரிந்து கொள்ளலாம். ஒருவர் மற்றொருவரி டீ சாப்பிட அழைக்கும்போதுகூட அவரது மன நிலையை புரிந்து கொள்ளலாம். “டேய் வாடா, போய் டீ சாப்பிட்டு வரலாம்” என்றால் சரி, அவர் நல்ல நிலையில் இருக்கிறார் என்றுதான் பொருள். மாறாக “டேய், வா போயி, டீ அடிச்சிட்டு வந்து வேலையைப் பார்க்கலாம் என்றால்” எதோ கடுப்பில் இருக்கிறார் என்று அர்த்தம்.
அடுத்ததாக டீ-டம்ப்ளர்
நம்மூர்களில் டீக்கடைகளில் பயன்படுத்தும் “டம்ளர்”-கூட ஒவ்வொரு கடைக்கும் மாறும். பல கடைகளில் கோடு போட்ட கண்ணாடி டம்ப்ளரும், சில கடைகளில் குறிப்பாக, முக்கியமான பேருந்து நிறுத்தங்களில் இருக்கும் கடைகளில் “கோடில்லாத” சற்று கணமான கண்ணாடி டம்ப்ளரும், சில இடங்களில் குறிப்பாக கிராமங்கள் மற்றும் சிற்றூராட்சிகளில் சில்வர் டம்ப்ளரும் பயன்படுத்துவார்கள். ஆனா ஒன்னு மட்டும் விளங்கவில்லை, ஒரே டீ-யை இப்படி வெவ்வேறு டம்ப்ளரில் குடித்தால் – வெவ்வேறு சுவையாக இருக்கிறது. அதெப்படி?
அடுத்ததாக – டீ Master கை வண்ணம்
ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு Style இருக்கும். சிலர் டீ ஆத்துவதே ஏதொ சாகசம் செய்வதுபோல இருக்கும். சிலர் வலது,இடது கைகளுக்குள் மாற்றி, மாற்றி வைத்து வேக வேகமாக ஆத்துவார், ஆனால் கைகளை மட்டும் பெரிதாக இழுக்கவே மாட்டார். வெகு சிலர் டீ – ஆத்துவதைப் பார்க்கவே கடுப்பாகும் அளவிற்கு ஆத்து ஆத்து என்று ஆத்துவார்கள். சிலர் டீ நுரையின் மீது, இலேசாக டிக்காசன் கலந்து தருவார்கள். டீ நல்லா இருக்குதோ இல்லியோ, பார்ப்பதற்கு ரொம்ப நன்றாக இருக்கும்.
அப்படி என்னதான் இருக்கோ இந்த டீ-யில, ஒன்னும் புரியலியே!
இப்படியே எழுதிக்கிட்டே இருந்தா அந்த டீ-யில இருக்கிற நுரை மாதிரி எழுதுகின்ற எனக்கும், இதைப் படிக்கிற உங்களுக்கும் நுரை தள்ளிடும்… அதனால நான் போயி டீ சாப்பிட்டு வந்து எழுதிறேன்…
நீங்களும் வாங்களேன் ஒரு டீ சாப்பிட்டு வரலாம்…
பல கடைகளில் “Paper” வைத்து இருப்பார்கள். இந்தப் பேப்பர் படிப்பதற்குதான் எவ்வளவு போட்டி? பெரும்பாலும் “News Paper” என்பது பல “Piece Paper” ஆகத்தான் இருக்கும். முதலில் ஒருவரிடம் இருக்கும் முழு பேப்பரானது, ஆட்கள் “கூடகூட”-ப் பிரிந்துவிடும். நாம் படிக்கிறோமோ இல்லையோ சும்மாவாவது எதையாவது படிக்க வேண்டும; நமக்கு எதுவும் கிடைக்காவிட்டால், ஒருவர் படித்துக் கொண்டு இருந்தால் அவர் படித்து முடிக்கும்வரை-அவரையே முறைத்துப் பார்த்துக்கொண்டும் இருப்போம்.
ஒருவர் “டீ” சாப்பிடும்போது, அவருக்குத் தெரிந்தவர் அங்கு வந்துவிட்டால், “வாண்ணே/வாடா டீ சாப்புடு” என்று சொல்லிவிட்டு, அவர்களது அளவளாவளைத் தொடர்வார்கள். சிலருக்கு தினமும் ஒன்றுகூடும் இடமே ஒரு “டீ”க்கடையாகத்தான் இருக்கும்.
டீ-யில் எவ்வளவு ரகங்கள் உண்டென்பதை அந்த டீ-யக் கண்டுபிடிச்சவனுக்கே தெரியாது. அந்த அளவுக்கு நம்மாளுங்க ஒரே டீ-யை பல ரகங்களாக்கிச் சாப்பிடுவார்கள்.
அதாவது சிலருக்கு “Strong Tea”, சிலருக்கு “Light Tea”, சிலருக்கு”சர்க்கரை இல்லாத டீ”, சிலருக்கு “சர்க்கரை அதிகமா டீ”, சிலருக்கு “பாலில்லாத கடும் டீ”, சிலருக்கு “சர்கரை கம்மியா டீ”, சிலருக்கு “நல்ல சூடான டீ”, சிலருக்கு ” நல்லா ஆத்திய டீ” என்று பட்டியல் நீண்டு கொண்டே போகும். சரி, இந்த டீக்குத்தான் இப்படி பல முகங்கள் என்றால், இந்த டீ-யைச் சாப்பிடும் நம்மவர்களுக்கும் பல முகங்கள் உண்டு. அதை அவர்கள் அந்த டீ-யினைச் சாப்பிடும் தோரணையினை வைத்தே நம்மவர்களின் மன நிலையை அறிந்து கொள்ளலாம்.
டீ-யை வாங்கி மெதுவாக ரசித்துக் குடித்துவிட்டு சென்றால் அவர் நல்ல மன நிலையில் இருக்கிறார் என்று அர்த்தம்; அதே டீ-யை வாங்கி கையில் வைத்துக் கொண்டு, ஒரு சிப் இழுத்துவிட்டு எதையோ வெரிக்க வெரிக்கப் பார்த்துக் கொண்டே குடித்தால் அவர் ஏதோ கடுப்பில் இருக்கிறார் என்பதை புரிந்து கொள்ளலாம். ஒருவர் மற்றொருவரி டீ சாப்பிட அழைக்கும்போதுகூட அவரது மன நிலையை புரிந்து கொள்ளலாம். “டேய் வாடா, போய் டீ சாப்பிட்டு வரலாம்” என்றால் சரி, அவர் நல்ல நிலையில் இருக்கிறார் என்றுதான் பொருள். மாறாக “டேய், வா போயி, டீ அடிச்சிட்டு வந்து வேலையைப் பார்க்கலாம் என்றால்” எதோ கடுப்பில் இருக்கிறார் என்று அர்த்தம்.
அடுத்ததாக டீ-டம்ப்ளர்
நம்மூர்களில் டீக்கடைகளில் பயன்படுத்தும் “டம்ளர்”-கூட ஒவ்வொரு கடைக்கும் மாறும். பல கடைகளில் கோடு போட்ட கண்ணாடி டம்ப்ளரும், சில கடைகளில் குறிப்பாக, முக்கியமான பேருந்து நிறுத்தங்களில் இருக்கும் கடைகளில் “கோடில்லாத” சற்று கணமான கண்ணாடி டம்ப்ளரும், சில இடங்களில் குறிப்பாக கிராமங்கள் மற்றும் சிற்றூராட்சிகளில் சில்வர் டம்ப்ளரும் பயன்படுத்துவார்கள். ஆனா ஒன்னு மட்டும் விளங்கவில்லை, ஒரே டீ-யை இப்படி வெவ்வேறு டம்ப்ளரில் குடித்தால் – வெவ்வேறு சுவையாக இருக்கிறது. அதெப்படி?
அடுத்ததாக – டீ Master கை வண்ணம்
ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு Style இருக்கும். சிலர் டீ ஆத்துவதே ஏதொ சாகசம் செய்வதுபோல இருக்கும். சிலர் வலது,இடது கைகளுக்குள் மாற்றி, மாற்றி வைத்து வேக வேகமாக ஆத்துவார், ஆனால் கைகளை மட்டும் பெரிதாக இழுக்கவே மாட்டார். வெகு சிலர் டீ – ஆத்துவதைப் பார்க்கவே கடுப்பாகும் அளவிற்கு ஆத்து ஆத்து என்று ஆத்துவார்கள். சிலர் டீ நுரையின் மீது, இலேசாக டிக்காசன் கலந்து தருவார்கள். டீ நல்லா இருக்குதோ இல்லியோ, பார்ப்பதற்கு ரொம்ப நன்றாக இருக்கும்.
அப்படி என்னதான் இருக்கோ இந்த டீ-யில, ஒன்னும் புரியலியே!
இப்படியே எழுதிக்கிட்டே இருந்தா அந்த டீ-யில இருக்கிற நுரை மாதிரி எழுதுகின்ற எனக்கும், இதைப் படிக்கிற உங்களுக்கும் நுரை தள்ளிடும்… அதனால நான் போயி டீ சாப்பிட்டு வந்து எழுதிறேன்…
நீங்களும் வாங்களேன் ஒரு டீ சாப்பிட்டு வரலாம்…
No comments:
Post a Comment