இலக்கணம்னா என்ன?

தமிழுக்காக ஒரு சின்ன மொக்கை…

பெரும்புள்ளி, முக்கியப் புள்ளி, சிறுபுள்ளி, அந்தப் புள்ளி, இந்தப் புள்ளின்னு நம்ம ஊர்ல புள்ளிக்குன்னே தனி அகராதி போடலாம் போல. அந்த அளவுக்கு எண்ணிலடங்கா புள்ளிகள் உண்டு. “எண்ணில் மட்டுமா அடங்கல, அவங்க, யாருக்குமேதான் அடங்கமாட்றாங்க” – அப்படின்னு நீங்க முனு முனுக்கிறது கேக்குத்து. சரி எப்படி இப்படி நம்மாளுங்க புள்ளிய வச்சு விளையாடுறாங்கன்னு கொஞ்சம் உக்கார்ந்து யோசிச்சுப் பார்த்தா “கண நேரத்தில் உதயமானது இந்த விளக்க உரை”


இந்தப் புள்ளியை பத்தி யோசிக்கும்போது எனக்கு தமிழில் ஒரு அணியின் ஞாபகம்தான் வந்தது, அது “சொல் பின்வருநிலையணி”. ஒரே சொல் திரும்ப திரும்ப வந்து வேறு பொருள் தருவது – சொல் பின்வருநிலையணி.


இந்த புள்ளி இருக்கே, இந்தப் புள்ளி, இடத்துக்கு தகுந்தமாதிரி, தன்னோட அர்த்தத்தையும் மாத்திக்குது, நம்ப முடியலையா?


ஒரு வாக்கியத்தின் கடைசியாக ஒரு புள்ளி வைத்தால் அதற்கு முற்றுப்புள்ளியென்று பெயராம். (தனித்து நின்றால் – நிறைவாகிவிட்டதாம்)


ஆனா நாமதான், கவிதை(னு) எழுதும்போது கண்ட இடத்துல புள்ளி வைக்கிறோம், தொடர் புள்ளியும் வைக்கிறோம். அப்போ, அதுக்குப் பெயர்?

கவிதையில் தொடர்புள்ளி வைத்தால் அது அழகுக்காம்; அதுவே ஒரு சொற்றொடரில் தொடர்புள்ளி வைத்தால் அது அழுக்காக்குவதற்காம். பொதுவாகவே தொடர புள்ளியென்றால் அதைப் படிப்பவரின் மன நிலையைப் பொறுத்து பலவாறாகப் பொருள்படுத்தலாம்.


அப்படின்னா, நம்மாளுங்க பேசுறதே இலக்கணமாகதான் பேசுறாங்களா?

ஒரு படத்தில் வடிவேலு அவர்கள்


“காசெல்லாம் தர முடியாது. அப்படிக் கேட்ட… உன்ன அடிச்சுக் கொ..லை பன்னிடு…வேன் ஆமா”

“என்னது? என்னிய கொலை பன்னிருவியா?” என்பார் எதிரில் இருக்கும் ஒருவர்.

உடனே அவர் “ஆமா… உன்னக் கண்ட… துண்டமா, வெட்டிப்… புடுவேன் ஆமா” என்பார் சற்றே பய்ந்து கொண்டு [அவர்கள் இருவரையும் ஒருவர் தனது “Mobile”-இல் படம் பிடித்துக் கொண்டிருப்பார். இந்த உரையாடலில் பல தொடர் புள்ளிகள் இருக்கும்; ஒவ்வொரு முறையும் ஒவ்வொரு விதமான அர்த்தங்கள் இருக்கும்.

இதிலும் இலக்கணம் இருக்கத்தானே செய்கிறது. ஆக இலக்கணம்கிறது உங்ககிட்டையும் இருக்கு, எங்கிட்டையும் இருக்கு…



ஒருவர்: “இசை என்றால் என்ன? அது எங்கிருந்து வருது?”

வடிவேலு: “இசைன்னா,.. இசை..”

ஒருவர்: “இசைங்கிறது உங்ககிட்ட இருக்கு, அவருகிட்ட இருக்கு…”


இப்போ சொல்லுங்க. இலக்கணம்னா என்ன?