Tuesday, December 11, 2012

விஷ்வரூப(ம்) – வியூகம்

கமலின் மிகப் பெரிய ரசிகன் என்பதால் வக்காளத்து வாங்குகிறான் என்று நினைத்தாலோ அல்லது இதை பைத்தியக்காரத்தனமாக ஆதரிக்கிறான் என்று நினைத்தாலோ அதைப் பற்றியெல்லாம் கவலைப்படாத, சினிமாவை அடுத்த தளத்திற்கு எடுத்துச் செல்ல நினைக்கும் “ஒரு கலைஞனின் ரசிகனின்” பதிவு இது.





முன்பெல்லாம் படம் வெளியான பின்புதான் அதன் பாடல்களும் வெளியாகும், ஏனென்றால், அப்படி பாடல்கள் முதலில் வெளிவந்துவிட்டால் படத்திற்கு மவுசு இல்லாமல் போய்விடும் என்று ஒரு காலம் இருந்தது. ஆனால் ஒரு காலகட்டத்தில் இந்த நிலை மாறிப்போனது. தற்போதோ படம் வெளிவருகிறதோ இல்லையோ பாடல்கள் வெளிவந்துவிடுகின்றன, சொல்லப்போனால் வரப்போகும் படங்களுக்கு ஒரு முன்னோட்டமாகவே இந்தப் பாடல்கள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன; இதே போன்ற முயற்சியினைத்தான் கமலும் முயற்சிக்கிறார்.


ஏற்கனவே திரையரங்குகள் பலவும் திருமண மண்டபங்களாக மாறி வரும் இந்த நிலையில் இது போன்ற விசப் பரீட்சை தேவைதானா? என்பதுதான் பலரது கேள்வியாக உள்ளது. சரி, அப்படியே இது விசப் பரீட்சைதான் என்று வைத்துக் கொண்டாலும், வேறு என்ன நல்ல பரீட்சைகளை இந்தச் சினிமாத் துறையினர் பரீட்சித்துப் பார்த்து இருக்கிறார்கள்? இவர் எதைச் செய்தாலும் – ஏதோ செய்கிறார் என்றுதான் பலரும் புலம்புவார்கள். பிறகு 5 அல்லது ஆறு வருடங்களுக்குப் பிறகு யோசித்துப் பார்த்தால் உண்மை விளங்கும்.

பயந்து பயந்து மாய்ந்து போவதைவிட
பாய்ந்து பாய்ந்து ஓய்ந்து போவது மேலென்றெண்ணுபவன் நான்

“திரைக்கு முன்னால் பார்ப்பவர்களுக்கு, முன்னாள் பார்ப்பதற்காக” இந்த ஏற்பாடு என்று சொல்லப்பட்டலும், இதில் சில்வற்றை சற்றே நாம் உற்று நோக்க வேண்டும். அதாவது இவர் சொல்வது போல, இப்படி இந்தத் திரைப்படத்தை திரைக்கு வருவதற்கு முன்னால் DTH-மூலமாக வீட்டிற்கே எடுத்துச் செல்வதால், தியேட்டர்காரர்கள் பாதிக்கப்படுவர்கள் என்றெண்ணுவது தவறு; ஏனென்றால், அப்படி இந்தக் காட்சியினைப் பார்க்க வேண்டுமென்றால், அதற்கு ரூபாய் 1000 செல்வழிக்க வேண்டும், மேலும், குறிப்பிட்ட நாளில், குறிப்பிட்ட தினத்திற்கு மட்டுமே இது பொருந்தும், எனவே இவர் சொல்வதுபோல, திரையரங்கை ஒதுக்கிகொண்டிருப்போர்களைத் திரையரங்கை நோக்கி இழுக்கும் ஒரு முயற்சியாகத்தான் இருக்கும்.

டீவியில் திரைட்டால் மட்டும் திருட்டு VCD-யினை ஒழித்து விட முடியுமா? ஏன் நல்ல வசதியாக 42-INCH TV-யினைப் படம் பிடித்து அதிலும் திருட்டு CD தயாரிக்கமாட்டார்களா? என்று கேட்டால், என்னைப் பொறுத்தவரை – மாட்டார்கள். காரணம், அப்படிச் செய்தால் அதற்காக அவர்கள் 1000 ரூபாய்க்கு முதலில் கட்டணம் செலுத்த வேண்டுமே, மேலும் திரையரஙகில் காப்பியடிக்கப்படும் கப்பிகளே நன்றாக இல்லாதபோது, சின்னத்திரையினைக் காப்பியடித்தால்? எனவே இதை முயற்சிப்பவர்களுக்கு தோழ்வியே மிஞ்சும். இப்படிச் செய்வதால் மட்டும் திருட்டு CD-யினை முற்றிலும் ஒழிக்க முடியும் என்று சொல்லவில்லை, ஆனால் இப்படிச் செய்வதினால் அதனைக் குறைக்க முடியும் என்றெண்ணுகிறேன்.

ஒரு தயாரிப்பாளரின் பார்வையில் இதைப் பார்ப்போமேயானால்


திரைக்கு -ஒரு விலை,
‘திரைக்கு
முன்னால் பார்ப்பவர்களுக்கு,
முன்னாள் பார்ப்பதற்கு’ ஒருவிலை,
திரைக்கு வந்தபின் வீட்டுத்
திரைகளில்
திரையிட ஒரு விலை

என இதன் மூலமாக வியாபாரத் தளம் பெருக்கப்பட்டுளாது. ஒரு தாயாரிப்பாளராக இந்த முயற்சியினை அணுகினால் நிச்சயமாக அனைவரும் வரவேற்கும் ஒரு முயற்சியாகத்தான் இது இருக்கும்.


சற்றே யோசித்துப் பார்த்தால், இவர் சொல்வது போல, இது ஒருவகையில் – நமது சினிமாவின் வியாபாரக் களங்களில் ஒன்றாகத்தான் மாறிப்போகும் என்பது என் எண்ணம்.

எதையுமே செய்யாமல் இருந்து முயற்சிப்பதை விட – எதாவது முயற்சித்து முன்னேற நினைப்பது எப்போதும் பாராட்டி வரவேற்கப்பட வேண்டிய ஒன்று.


--- கலைஞனின் ரசிகன் - அன்பன் வினோத்



No comments: