நெஞ்சில் நின்றவை

சமீப காலங்களிலெல்லாம் நல்ல தரமான குறும்படங்கள் அதிகமாகவே வருகின்றன, அவற்றில் பார்க்கக் கிடைத்த சிலவற்றுள் என்னை வெகுவாகக் கவர்ந்த ஒரு குறும்படம்தான் இது.

இதில் நடித்திருக்கும் பெரியவர் என்று சொல்வதற்குப் பதில் இதில் பதிந்திருக்கும் அந்தப் பெரியவரின் ஒரு நாள் வாழ்க்கை என்றே சொல்ல வேண்டும். அந்த அளவிற்கு அவர் சிறப்பாக அந்தக் கதாப்பாத்திரத்தோடு ஒன்றிப் போய்விட்டார்.

இதில் ஒரு காட்சியினைக் குறிப்பிட்டுச் சொல்லியேதீர வேண்டும். வேலை முடிந்ததும் அந்தப் பெரியவருக்கு உணவுப் பொட்டலம் கொடுத்து அனுப்புவார் அந்தக் கடைக்காரர். அதை வாங்கியபிறகு என்னதான் அவர் அந்த வேலை செய்யக் கடினப்பட்டாலும், வேலைக்கு கூலியினை பெறும்போது மிகவும் பவ்வியமாக வாங்குவார்,மேலும் ஒரு வணக்கமும் செய்வார்.

"அன்பிற்கேது மொழி? உணர்விற்கேது மொழி?", இதனால்தான் என்னவோ இயக்குனர் இந்தப் படத்திற்கு வசனம் என்று தனியாக எதையும் வைக்கவில்லை. மாறாக நம்மையே வசனகர்த்தாவாக ஆக்கிவிட்டார்.

அன்பிற்கும் உண்டோ அடைக்குந்தாழ் ஆர்வலர்
புன்கணீர் பூசல் தரும்

சாலமன் பாப்பையா உரை: அன்பிற்கும் கூடப் பிறர் அறியாமல் தன்னை மூடி வைக்கும் கதவு உண்டோ? இல்லை. தம்மால் அன்பு செய்யப்பட்டவரின் துன்பத்தைக் காணும்போது வடியும் கண்ணீரே அன்பு உள்ளத்தைக் காட்டிவிடும்