ஏனிந்த பாரபட்சம்?

"செய்யும் தொழிலே தெய்வம்",

"தொழில் தர்மம் காப்பது கடமை" - என்றும் சொல்வார்கள்.

இவையெல்லாம் இப்போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கரைந்து கொண்டு இருக்கிறது என்றே எண்ணுகிறேன். அன்றொரு நாள் காலை வேலை, வழக்கம்போல சென்னை சுறுசுறுப்பாக இயங்க ஆரம்பித்துக்கொன்டிருந்தது. அதனுடன் நானும் இணைந்துகொண்டு வேலைக்குச் செல்ல ஆயத்தமானேன். எனது அலுவலகத்திற்கு கிண்டி வரை பேருந்தில் சென்றுவிட்டு அங்கிருந்து "Share Auto" - வில் செல்வது என் வழக்கம். அன்றும் அது போலதான் சென்றுகொண்டிருந்தேன். கிண்டியில் இறங்கி அருகில் நின்று கொண்டிருந்த "Share Auto" - வினை நோக்கிச் சென்றேன்.

ஏறும்போது வழக்கமாக நான் செல்லவிருக்கும் இடத்தை சொல்லி உறுதி செய்துகொண்டபின்புதான் ஏறுவேன். அன்றும் அவ்வாறுதான் செய்தேன், ஆனால் வழக்கத்திற்கு மாறாக அது செல்லும் கடைசி நிறுத்தத்தின் பெயரைச் சொன்னேன்.

"போரூர்?" என்று கேட்டேன்.

அதற்கு அவரோ "DLF" என்று கூறிவிட்டு அமைதியானார்.

நானும் "DLF?!" என்று கூறி ஏறிக்கொண்டேன்.

அதன்பிறகு என் மனம் அமைதி ஆகவில்லை. இந்த IT-யின் தாக்கத்தால் தெரிந்தோ தெரியாமலோ சாமானியர்கள் எவ்வளவு பாதிக்கப்பட்டு இருப்பார்கள் என்றெண்ணும்போது சற்று மனது சங்கடப்படத்தான் செய்கிறது. இங்கு இந்த நிலை இப்படி இருக்க, நான் வசிக்கும் தரமணிப் பகுதியில் வேறு விதமான தாக்கம்.

தரமணி பேருந்து நிலையத்தில் இருந்து, மத்திய கைலாசம் வரை செல்வதற்கு Share Auto- வில் வசூலிக்கப்படுவது 5 ரூபாய் மட்டுமே, அதே போலத்தான் அங்கிருந்து திரும்பி வருவதற்கும். இதில் வேடிக்கை என்னவென்றால், தரமணி பேருந்து நிறுத்தத்தில் ஏறுபவர்களுக்கு ஒரு தொகையும், அதைத் தாண்டி உள்ள "Ascendos" நிறுத்ததில் ஏறுபவர்களுக்கு ஒரு தொகையும் வசூலிக்கப்படுகிறது. அந்த குறிப்பிட்ட நிறுத்தத்தில் ஏறுபவர்களிடம் மட்டும் 2 ரூபாய் அதிகமாக வசூலிக்கப்படுகிறது. [அதிலும் குறிப்பாக இளைஙர்களிடம் இருந்து].

இதில் யாருக்காக நொந்து கொள்வதென்று தெரியவில்லை.

அதிகமாக வசூல்செய்யப்படுபவர்களுக்காகவா?

அல்லது

தடம் மாறி, தரம் தாழ்ந்து, தொழில் தர்மம் தவறி வசூல் செய்பவர்களுக்காகவா?

அல்லது

இவர்களிடம் 2 ரூபாய் அதிகம் வாங்குவதற்காக வேரு எங்கும் பயணிகளை ஏற்றாமல் செல்பவர்களுக்காகவா?

அல்லது

இந்த 2 ரூபாயால் பாதிக்கப்படும் சாமானியர்களுக்காகவா???

ஏனிந்த பாரபட்சம்???...