சமீபத்தில் குடும்ப நண்பர் ஒருவரை சந்தித்த போது, அவர் பகிர்ந்து கொண்ட ஒரு விஷயத்தின் தாக்கம்தான் இந்தக் கட்டுரையினை நான் எழுத தூண்டுகோலாக இருந்தது. அவர் IT-இல் நல்லதொரு பணியில் இருக்கும் நண்பர். அவரது அலுவலகத்தில், அவரது பரிந்துரையில் வேலைக்கு சேர்ந்த ஒருவர், சில மாதங்கள் கழித்து இவரிடமே சில வேலை-ரீதியிலான அரசியலை நிகழ்த்தியிருக்கிறார். இத்தனைக்கும் இவர் மிகுந்த அனுபவம் மிக்கவர், கம்பெனியின் முக்கிய முடிவுகளை எடுக்கும் ஒருவர்கூட. இவரும் அதை எதுவும் பெரிதுபடுத்தாமல் இன்று வரை பொறுமை காத்து வருகிறார். மிக முக்கிய பொறுப்பில் இருந்தாலும், அவர் அந்த நபரை எதுவும் செய்ய விரும்பவில்லை. அதற்கு அவர் கூறிய காரணம் இதுதான்.
சிறுவயதில் அவர் வானொலி நிகழ்ச்சி ஒன்றில் கேட்ட குட்டி கதையின் தாக்கம்தான் அது. அதாவது, துறவி ஒருவர் தான் செல்லும் பாதையில், தேள் ஒன்று தண்ணீரில் தத்தளித்து உயிருக்குப் போராடுவதை பார்க்கிறார். உடனே அதைக் காப்பாற்றுவதற்காக தண்ணீரில் இருந்து கைகளில் எடுக்கிறார். இருப்பினும் அது அவரைக் கொட்டிவிட்டு மீண்டும் தண்ணீரிலேயே விழுந்துவிடுகிறது. தேள் கொட்டிய பிறகும், அவர் மீண்டு அதே போல முயற்சித்து மீண்டும் கடி வாங்குகிறார்.
நல்லதொரு வானொலி நிகழ்ச்சியும் நல்லதொரு புத்தகம் கொடுக்கும் அனுபவத்தை கொடுக்க தவறியதில்லை என்றால் அது மிகையல்ல.தொலைக்காட்சி மக்களின் அன்றாட வாழ்வில் கோலோச்சுவதற்கு முன்னாள் தோற்றுவிக்கப்பட்ட ஒரு அற்புத ஊடகம்தான் "வானொலி". தமிழில் இதன் பெயரை சொல்லும்போது எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறது (பெயர் காரணத்தால்தான் என்னவோ). மக்களை பிணைக்க தபால், தந்தி, நாளிதழ், தொலைபேசி, தொலைக்காட்சி என பல வழிகள்/ஊடகங்கள் உள்ளன. அதில் வானொலிக்கும் தொலைக்காட்சிக்கும் எப்போதும் மிக சிறந்த இடம் உண்டு. ஏனென்றால் இதில் பல முக்கிய விஷயங்கள் இருக்கின்றன, குறிப்பாக கலையின் மூலம் பல கருத்துக்களை மக்களுக்கு நேரடியாக கொண்டு சேர்க்க முடியும். ஊடகத்தின் தாக்கம் அறிந்தோர் பலர், இன்று இந்த மாதிரி ஊடகத்திற்கென்றே பிரத்யேகமான பிரிவும் எல்லோரது அரசியல் கட்சிகளிலும் இருப்பதை பார்த்தே, இந்த ஊடகத்தின் தாக்கம் என்ன என்பது நமக்கு விளங்கும். பாடல்களைத் தொகுத்து ஆக கேட்கும் பழக்கத்திற்கு அடிக்கோடிட்டது இந்த வானொலிதான் என்றால் அது மறுக்கமுடியாத உண்மைதான்.
தற்போதைய சூழலில், விளம்பரத்தை பிரதானமாக நம்பி இயங்கும் பல அலைவரிசைகள் உள்ளன. இருந்தாலும், நமது கோடைப் பண்பலை மற்றும் ஆகாச வாணி போன்ற மத்திய/மாநில அரசுகளால் நிர்வகிக்கப்படும் வானொலி நிலையங்களின் தாக்கம் அதிகம் தான். மற்ற தனியார் நிறுவன வானொலிகளை போல மிக இரைச்சலாக இல்லாமல், பின்னால் எந்தவொரு இசைக்கோர்வையும் இல்லாமல் மிக அமைதியான ஒரு சூழலில் அந்த நிகழ்ச்சி தொகுப்பாளர் பேசுவதை கேட்கவே அவ்வளவு அற்புதமாக இருக்கும். அதற்காக மற்ற வானொலிகளை முற்றிலும் குறை கூறுவதாக நினைக்க வேண்டாம். பெரும்பாலான வானொலிகளில், இரவு நேரங்களில் வரும் பல நிகழ்ச்சிகளில் எந்தவொரு இரைச்சலும் இல்லாமல் தான் இருக்கும்.
செவிக்குணவில்லாதபோது சிறிது உணவு வயிற்றுக்கும் ஈயப்படும் என்பதற்கேற்ப, நமது வானொலியினைத்தான் சொல்லியிருப்பார்களோ என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது.
நம்மில் அநேகம் பேருக்கு, இந்த வானொலி நினைவுகள் நிச்சயமாக இருக்கும். அப்படி எனக்கான சில நினைவுகளை பகிர்ந்துகொள்ள விரும்புகிறேன். கிட்டத்தட்ட 25 வருடங்களுக்கு பின்னால் செல்கிறேன். தொலைக்காட்சி பெட்டியானது எல்லோருடைய வீடுகளிலும் ஒரு அங்கம் வகிக்காத அந்தக் காலத்தில், ரேடியோவானது அந்த இடத்தை நிரப்பி இருந்தது. சிலரது வீடுகளில் மின்சாரம் மூலமாகவும், பலரது வீடுகளில் பேட்டரி (பேட்டரி கட்டை என்று சொன்னால் மிக சரியாக இருக்கும்) மூலமாகவும் இயங்கிக்கொண்டிருந்தது. நான் குறிப்பிடுவது நான் பிறந்து வளர்ந்த எனது கிராமம் போன்ற பகுதிகளை பற்றியது. அப்போதைய நகரத்து சூழல் என்னவென்று எனக்கு தெரியவில்லை.
கிராம பகுதிகளில், அப்போதைய சூழலில் மின்சார தடை என்பது ஒரு வழக்கமான ஒரு நிகழ்வுதான். அதுவும், இரவு நேரங்களில் ஏதேனும் பழுது என்றால் மறுநாள் வரை காத்திருக்க வேண்டியது வாடிக்கையான ஒன்று. அவ்வாறான நேரங்களில், கிட்டத்தட்ட இரவு 8 மணிக்கெல்லாம் பெரும் நிசப்தமாக இருக்கும். பெரும்பாலும் எல்லோரும் உறக்க நிலைக்கு சென்று கொண்டிருப்பார்கள். இவ்வாறான சூழலில், சிறிது நேரம் ரேடியோ கேட்டுக் கொண்டே தூங்கும் பழக்கம் வெகு சிலருக்கு இருக்கும். என்னதான் அவர்கள் அந்த ரேடியோவின் ஒலி அளவை குறைத்து வைத்திருந்தாலும், அந்த இரவின் நிசப்தத்தில் காற்றோடு கலந்து எனது செவிகளில் விழுவதுண்டு. மேலும் அந்த ரேடியோ நமது பக்கத்து வீட்டில் இருந்து வந்தால், மிகத் தெளிவாக கேட்க முடியும். இப்பொழுது இருப்பது போன்று, பல அலைவரிசைகள் அப்போது இருந்ததில்லை. எனவே, ரேடியோவை ஆன் செய்து விட்டால் அப்படியே கேட்டுக் கொண்டிருக்க வேண்டியதுதான். இருப்பினும் அது அவ்வளவு சுகமாக இருந்தது. அப்படிப்பட்ட அந்த இரவு நேரத்தில், நமது கோடை பண்பலையில் இருந்து வரும் அந்த நிகழ்ச்சி தொகுப்பாளர் பேசும் வார்த்தைகள் - அப்படியே நமது தலையினை வருடி, தாலாட்டுவது போல இருக்கும். இதற்கு ஒரு படி மேலாக, அதிலிருந்து ஒலிக்கும் பாடல் அவ்வளவு அற்புதமாக இருக்கும். பெரும்பாலும் நல்லதொரு பாடல் கோர்வையினை கொடுப்பார்கள். சில நேரங்களில், நேயர் விருப்பம் ஒளிபரப்பாகும்.
இது கோடைப் பண்பலை, நிகழ்ச்சியில் அடுத்து வரும் பாடல் ... படத்தில் இருந்து ... இணைந்து பாடியது.
பேட்டரி கொண்டு இயங்கும் வானொலி பெட்டிகளில் ஒலியின் சப்தத்தை வைத்து அதன் பேட்டரியினை மாற்றும் காலம் அறிந்து மாற்றுவது. "பேட்டரி கட்டை மாத்தனும் போல" என்று சொன்னது இப்போது கேட்டது போல இருக்கிறது. இன்னும் எத்தனையோ சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்,
இதற்கான எண்ண அலை, மனதில் வரிசையாய் வந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது. இருப்பினும் இந்த உரையினை இத்துடன் முடிக்கிறேன், நீங்களும் உங்களது வானொலி நண்பனின் அந்நாள், இந்நாள் நினைவுகளோடு ஒப்பிட்டு பாருங்கள்.
"வானொலி எனக்கொரு போதி மரம், நாளும் எனக்கது சேதி தரும்" என்று பாட தோன்றுகிறது எனக்கு.
